di Sebastiano Burgaretta – Incisioni di Bruno Caruso

Cu n’av’è ddhir’a nnui,
limarra ri lu munnu,
ca sta terra matturiata,
pistata ri tutt’ e-mmarriciuta,
s’ ave- ffari pont’ e-ppararisu,
ppi-llàzzar’e strazzun’assicutati
arreri, dopo tanto tempu
can non çiov’e-mmancu
nuvoli preni r’acqua s’appènnunu
nto çel’ azzurru, ch’ arristau
stampat’ a- ffoc’ ardenti
nta-llocci stramuntati r’Hamdìs?

Frati mio sbannutu ppi n’aternu,
Ibn… amurus’e scunsolatu,
si pèssir’i iardina fitti
e-ddhanni ca viristi nta marina.
A terr’è-gghjars’e-ccina
ri çiaccazzi mpatiddhati.
Se turnàssitu raveru, cornu riçi,
s’abbarruiss’a menti tova ntunnamenti.
Ddha casa ri Not’è sdirrubbata tutta;
Ddiu non-ci ntisi ri ssu lato.
Ora succi, can’i mannir’e-llattruna brivittati
scaliun’e-mmànciunu ri mprisa.

Aer’agghicar’i to cucini,
chiddhi ra Tunisia e-ddhi Manila.
I stracquar’ a-ttutti nsuprasattu,
ppo-rrispettu ra liggi re briganti,
a iddhi ca n’hanu-ddirittu
e-ssu-ll’ùniçi ca sbrannìinu
ppi-bbèniri nta sto nfernu
ri focu e-ddhi vilen’ammusculatu
unni cu passa, macari ri luntanu,
sput’ e-gghjetta feli ri sintenzi.